بررسی دیدگاه اعضای هیأت علمی بالینی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در خصوص اثرات طرح کارانه بر آموزش پزشکی در بیمارستان های آموزشی

زمینه : عنایت به ارتقای آموزش پزشکی کشور و بار مالی موجود بر مراکز آموزشی درمانی و سوق دادن آنها به سمت خودکفایی سبب شد تا در سال­های گذشته، طرح نظام نوین اداره امور بیمارستان­ها (طرح کارانه) در مراکز آموزشی به اجرا در آید تا اولاً بار مالی بیمارستان­ها کاهش یابد و ثانیاً با استفاده بهینه از امکانات موجود و ایجاد انگیزه در کادر آموزشی و درمانی، ارتقای آموزش پزشکی با ارائه بهتر این خدمات مهیا شود. هدف: این مطالعه به منظور تعیین دیدگاه اعضای هیأت علمی گروه­های بالینی دانشکده پزشکی در مورد تأثیر طرح کارانه بر ارائه خدمات آموزشی در بیمارستان­های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام گردید. روش­کار : در این مطالعه مقطعی 69 نفر از اعضای هیأت علمی گروه­های مختلف بالینی که از مزایای طرح کارانه استفاده می­نمودند، شرکت کردند. جهت جمع­آوری داده­ها از پرسشنامه­ای حاوی سؤالات بسته چند گزینه­ای که در چهار حیطه تنظیم گردیده بود، استفاده شد. یافته­ها : نتایج نشان داد که آگاهی اعضای هیأت علمی از مفاد طرح کارانه مناسب نیست. همچنین از دیدگاه بیش از 60 در صد پاسخ دهندگان، اجرای طرح کارانه موجب افزایش حضور استادان در فعالیت­های آموزشی موظف نشده است. 65 در صد جمعیت مورد مطالعه نیز بر این دیدگاه تأکید داشتند که اجرای این طرح موجب افزایش فعالیت اساتید بالینی در آموزش کارآموزان، کارورزان و دستیاران نشده است. اولویت­های اصلی جهت ارتقای آموزش پزشکی از دیدگاه اساتید به ترتیب افزایش امکانات آموزشی در بخش­های بیمارستان­ها (5/87 درصد)، کتابخانه­ها (2/85 درصد) و سمعی بصری (3/84 درصد) بود. نتیجه­گیری : پس از گذشت سال­ها از اجرای این طرح، نتایج حاکی از آن است که طرح کارانه در ارتقای آموزش پزشکی ناموفق بوده است. هرچند از نظر تئوری یکی از اهداف عمده و اصلی طرح، ارتقای آموزش بوده است اما در عمل این تئوری، واقعیت نیافته است، لذا با بازنگری در طرح کارانه می­توان در جهت ارتقای آموزش پزشکی گام مؤثری برداشت.